Już za niedługo będziemy ponownie jak co roku obchodzić Święta Bożego Narodzenia. Tegoroczne, ze względu na oczywiste pandemiczne okoliczności będą zapewne inne, ale mam nadzieję, że bezpieczne pod względem zdrowotnym, bo przecież to ono jest najważniejsze nade
wszystko.
Tradycje kulinarne należy do bardzo ważnych elementów dziedzictwa kulturowego. Święta to czas rodzinny, spędzony wśród najbliższych, wokół suto zastawionego stołu.
Kulminacyjnym punktem Świąt Bożego Narodzenia jest wieczerza wigilijna.
Jej najważniejszymi składnikami są miód, mak , mąka – którym kiedyś przypisywano symbole, jak również miały zapewniać dobro i pomyślność.
W czasach nam nieco odległych, jakieś kilka pokoleń wstecz na wigilijnym stole można było zobaczyć potrawy pochodzące z płodów ziemi: dania zbożowe, z mąki i kasz, z warzyw i owoców, orzechów, miodu i grzybów. W zamożnych domach królowały potrawy z ryb (gotowanych, smażonych, pieczonych, przyrządzanych w galarecie, sosach). Dla polskiej wigilii charakterystyczne są też wypieki: bułeczki, strucle makowe, piernik miodowy, drobne lukrowane pierniczki, kruche ciasteczka.
W ramach ciekawostki każdy z użytych produktów miał niegdyś swoje znaczenie, np. zboża miały zapewnić pomyślność w nowym czasie , ryby to nieśmiertelność, symbol płodności i odradzania się życia, wolności, symbol chrześcijaństwa, kapusta – symbol wszelkiej roślinności, chroniła od złego, a potrawy z niej przyciągały dostatek , grzyby- wierzenia ludowe miały ułatwić nawiązanie kontaktu ze światem zmarłych, uchodziły za pożywienie niezwykłe, wykradzione z „innego świata”. mak- to był symbol snu i łączności ze światem zmarłych ze względu na właściwości miód – zapewniał łączność człowieka z siłami nadprzyrodzonymi, stanowił dar ofiarny, symbol dobrobytu .
Jednak wracając do współczesnego spędzania Świąt, różnice w sposobie spędzania ich różni się diametralnie.
Współcześnie pędząc nie umiemy się zatrzymać. Ten właśnie czas jest na to aby spędzić go spokojnie, wśród bliskich, przy stole lecz nie myśleć o tym co tu zaraz po zjedzeniu jednej potrawy nałożyć . Tak, tak o ten suto zastawiony stół chodzi i o to czy jesteśmy w stanie powalczyć ze
swoimi słabościami, złymi nawykami podjadania?. Jedzenie kojarzy się nam jako kontakt do wspólnego spędzania czasu, łączy, zbliża.
Co zrobić aby zachować kontrolę nad suto zastawionym świątecznym stołem?
Przybliżę kilka metod ale nie gwarantuje 100% skuteczności, ponieważ tu musisz zawrzeć umowę z
samym sobą.
Bądź asertywna/y : Możesz odmówić, dziękując. To będzie dobre rozwiązanie gdy na stole jest dużo innych potraw i twoja odmowa przejście nie zauważona.
Możesz przyjąć talerz z potrawą i zjeść tylko część np. warzywa.
Możesz grzecznie odpowiedzieć, że na pewno spróbujesz potraw ale w swoim tempie. Szanujesz i podziwiasz gospodarzy za wysiłek włożony w przygotowanie,
Możesz odpowiedzieć, iż na pewno spróbujesz jak tylko odsapniesz.
Pamiętaj o tym aby jednak wstawać od stołu i pochodzić. Pamiętaj o piciu wody.
Zadaj sobie pytanie, czy faktycznie jesteś w tym momencie głodny/a? Jeśli odpowiesz nie, to odczekaj, odejdź od stołu, zaproponuj spacer. Nade wszystko pamiętaj, że Wigilia to czas na wspólne radowanie,
kolędowanie, a niekoniecznie ładowanie kalorii w największych ilościach.
To już pora na wigilię, to już czas,
A tu jeszcze kogoś nie ma pośród nas,
A tu jeszcze, a tu jeszcze ktoś ma przyjść,
Bo przy stole wolne miejsce czeka dziś.
Gwiazdo betlejemska, prowadź go przez świat,
Żeby razem z nami przy tym stole siadł.
Prowadź go tu do nas z tych dalekich dróg,
Żeby razem z nami kolędować mógł.
Daj mu światło, bo tak łatwo zmylić ślad,
Daj nadzieję, kiedy w oczy wieje wiatr,
Strudzonemu, zmęczonemu pomóż iść,
Bo samotny nikt nie może zostać dziś…
Autor: Wanda Chotomska
Tym życzeniowym akcentem chciałam Państwu życzyć zdrowych, spokojnych, pogodnych z rodziną
Świąt Bożego Narodzenia .
