Dlaczego ten akurat tak drażliwy temat? Co jeśli masz w domu dorastające dziecię, z którym dzieje się coś czego nie potrafisz wytłumaczysz ale widzisz, że coś się zmieniło: szykuje posiłki ale z Wami nie je, bo ponoć zjadło, uświadamiasz sobie, że faktycznie nie widziałaś dziecka swego jedzącego wspólnie już przez jakiś czas.
Anoreksja
na ramieniu
młodej dziewczyny
dobro przysiadło
wierny kompan
przyjaciel jakich mało
jej twarz lśniła niczym
gwiazdy w tafli jeziora
jeszcze wtedy nie była chora
jednak licho nie spało
przysiadło cichutko
na drugim ramieniu
czekało
wredne,złośliwe
kusiło,wytykało
jej portret w krzywym
zwierciadle przedstawiało….
Znacie jakieś wiersze, cytaty itp o Anoreksji? – Zapytaj.onet.pl – „Tak należałoby ją przedstawić: wredną, przebiegłą, tak naprawdę uśpioną…”
Anoreksja- to zaburzenie odżywiania, którego celem jest chęć utrzymania za wszelką cenę niskiej masy ciała. Obsesja posiadania „szczupłej” powoduje, że osoba walczy z własnymi potrzebami spożywania posiłków.
Zgodnie z wytycznymi klasyfikacji ICD-10 jadłowstręt psychiczny rozpoznawany jest na
podstawie niżej wymienionych kryteriów:
– Zmniejszenie masy ciała o 15%poniżej prawidłowej lub oczekiwanej masy ciała .
– Egzekwowanie od własnej osoby zachowań, których celem jest zmniejszenie masy ciała poprzez ograniczenie lub zaprzestanie spożywania posiłków.
– Patrzenie na własną osobę przez pryzmat osoby otyłej, niezadowolenie z własnego wyglądu
– Zaburzenia endokrynne: zaburzenia miesiączkowania do jej zaniku.
Amerykańska klasyfikacja DSM podaje 3 główne kryteria:
– Spadek masy ciała pon. 85%prawidłowekj masy ciała
– Lęk, strach przed przytyciem, nawet w przypadku, gdy masa ciała jest już i tak poniżej normy.
– Zaprzeczanie niedowadze pomimo faktów.
Kobiety są zdecydowaną większością niż mężczyźni . Wśród kobiet najczęstszą grupą wiekową są głównie nastolatki (13-14 lat oraz 17-18lat) . Jednak nie jest to regułą, ponieważ odnotowywane są również przypadki kobiet z stwierdzoną anoreksją w wieku okołomenopauzalnego.
…”Pracowita, sumienna obowiązkowa…..”
Charakterystyka osoby chorującej na anoreksję z pozoru wydawałoby się , że maruda, wiecznie nie zadowolona z siebie. Jednak takie osoby są zazwyczaj pracowite, sumienne, obowiązkowe, wręcz perfekcyjne, jednak nie przekłada się to ze stopniem ich zadowolenia. Zwiększa to u nich niepokój, lęk, brak akceptacji własnej osoby , własnego ciała. Jest ono ich
koszmarem, problemem, który za wszelką cenę próbują zmienić na swój wyidealizowany wzór. Dlatego też okres adolescencji jest czasem, kiedy w organizmie młodego człowieka rozgrywa się istna walka emocjonalna. Kto ma nastolatkę ten wie o jakiej „burzy” mówię .
Literatura naukowa podaje wiele przyczyn takich zachowań, wśród których można wymienić : nieprawidłowe relacje rodzic- dziecko, zaburzony model systemu rodzinnego, niższe poczucie własnej wartości, potrzeba aprobaty społecznej, idealny świat w magazynach tylko dla kobiet szczupłych. Zaburzenia odżywiania często występują wraz zaburzeniami psychicznymi: depresja, zaburzenia afektywne dwubiegunowe)
Wg wytycznych międzynarodowych ukierunkowanych na leczenie zaburzeń odżywiania terapie najczęściej stosowane są w warunkach ambulatoryjnych. Jest nią najczęściej terapia poznawczo-behawioralna. Uznana jest za najbardziej trafna i pomocną. Jej celem jest przywrócenie zdrowia fizycznego, nauka umiejętnego pracowania nad własnym ciałem oraz planowanie posiłków. Czas jej trwania do okres 8 m-cy. W przpadku dzieci i młodzieży najbardziej skuteczna jest terapia rodzinna, której celem jest zmiana sposoby komunikowania się, wzajemnych stosunków , relacji na linii rodzic-dziecko. Zaangażowanie rodziny na wczesnym etapie terapii potrafi zdziałać wiele w kierunku wyprowadzenia dziecka z objęć anoreksji.
Rola dietetyka w zespole leczącym zaburzenia odżywiania jest bardzo ważna. Ta osoba posiada odpowiednie uprawnienia do prowadzenia terapii żywieniowej mającej na celu normalizację wzorców żywieniowych oraz stanu odżywienia pacjenta. Wywiad żywieniowy jest główną i podstawową metodą oceny sposobu odżywiania. Wyróżnia się kilka metod, np. 24 godzinny wywiad, metoda bieżącego notowania, metoda RFMP – cyfrowe wykonywanie zdjęć przed i po . Pozostałe metody oceny sposobu odżywiania pacjenta:
– Półilościowy Kwestionariusz Częstości Spożycia Żywności
– Pomiary antropometryczne
– Badania biochemiczne(poziom albumin, prealbumin, transferryny)
Wszystkie w/w metody pozwalają dietetykowi indywidualnego sposobu odżywiania , którego podstawowym celem jest w przypadku jadłowstrętu psychicznego jest przywrócenie prawidłowej masy ciała,
