Prawdopodobnie słyszałaś o mobbingu, być może sama go doświadczyłaś lub doświadczył go ktoś z twoich znajomych. Nie wszystkie zachowania kojarzone z mobbingiem faktycznie nimi są. Nawet w sytuacji, gdy pracownik jest poddawany bezprawnym działaniom ze strony pracodawcy, kiedy czuje się nękany, poniżany, ale nie zostały spełnione łącznie wszystkie kryteria zawarte w definicji mobbingu, takie zachowanie, nie można nazwać mobbingiem. Nie oznacza to jednak, że pracownik jest pozbawiony możliwości dochodzenia swoich praw.
Obowiązkiem każdego pracodawcy jest szanowanie godności i innych dóbr osobistych zatrudnionych przez niego pracowników, a w przypadku naruszenia tych praw pracownik ma prawo do odpowiedniego zadośćuczynienia z tytułu naruszenia dóbr osobistych. Art. 23 Kodeksu cywilnego reguluje, że dobrami 
osobistymi człowieka są w szczególności: zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mienia, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska. Dobrom osobistym została przyznana ochrona prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. W art.24 §1 Kodeksu cywilnego wymienione są środki tej ochrony. Przepis ten mówi, że osoba, której dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności, żeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
Od czego zacząć w sytuacji naruszenia dóbr osobistych w miejscu pracy?
Pierwszym krokiem powinno być podjęcie próby rozwiązania sporu ugodowo. Wszelkiego rodzaju dysfunkcyjne zachowania w zespole pracowników bądź na szczeblu kierownik- pracownik mogą narazić firmę na konkretne szkody np. rotację pracowników, obniżenie jakości i efektywności pracy.
W przypadku braku możliwość ugodowego zakończenia sporu jedynym wyjściem jest skierowanie sprawy do sądu. Pracownik kierujący sprawę do sądu, będzie musiał udowodnić, że nastąpiło naruszenie jego dobra osobistego. Będzie musiał wykazać, na czym to naruszenie polegało i udowodnić, że zachowanie, które naruszyło określone dobro osobiste, rzeczywiście miało miejsce.
W związku z tym, że przepis kodeksu cywilnego wprowadza domniemanie bezprawności naruszenia dobra osobistego, osoba oskarżana o naruszenie dóbr osobistych będzie musiała wykazać, że naruszenie dobra osobistego nie było bezprawne. Wiąże się to z tym, że osoba oskarżona o naruszenie dóbr osobistych może się też w określonych okolicznościach powoływać na fakt, iż jego działanie miało na celu obronę uzasadnionego interesu.
Sąd bierze pod uwagę całokształt okoliczności faktycznych, w tym winę sprawcy i jej stopień oraz rodzaj naruszonego dobra.
W sytuacjach szczególnie ciężkich naruszeń dóbr osobistych pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia, z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków względem pracownika i domagać się odszkodowania.
