„Mieć” zaufanie. Nigdy się nie „ma” zaufania. Zaufanie to nie jest coś co się posiada. To coś czym się obdarza. „Darzy się” zaufaniem.- Eric Emmanuel Schmitt
W moich rozmowach w rodzicami często pojawia się cel : chcę, aby dziecko miało do mnie zaufanie.
Dla każdego rodzica ta wartość przejawia się w czymś innym. Może to oznaczać, że dziecko nie ma obaw zwrócić się do rodzica z problemem, zwierza się ze swoich trosk, pyta o zdanie w znaczących dla siebie kwestiach. Dla innych zaufanie dziecka do rodzica przejawia się po prostu w dobrych relacjach oraz budowaniu więzi. I każde z powyższych znaczeń faktycznie stanowi element zaufania. Zanim jednak zaczniemy zastanawiać się, czy nasze dziecko ma do nas zaufanie, zadajmy sobie pytania:
- Czym dla mnie jest zaufanie?
- Komu ufam i co sprawia, że tak jest?
Warto uświadomić sobie, że budowanie zaufania zaczynamy już od pierwszych godzin życia naszego dziecka. Często kontakt nawiązywany jest przez mamy jeszcze wcześniej, kiedy zaczyna odczuwać ruchy dziecka, masuje brzuszek, w którym rozwija się nowe życie.
Gdy myślimy o tych, którym ufamy, budzi to w nas dobre emocje. Przebywając w towarzystwie takich osób czujemy się bezpiecznie i spokojnie. Jesteśmy po prostu szczęśliwi. Dokładnie tak samo czuje się dziecko w towarzystwie rodziców, którym ufa. Dlaczego tak ważne jest to, aby dziecko nam ufało? Ponieważ ma to ogromny wpływ na jego poczucie komfortu, zwiększa poczucie własnej wartości i odwagę w podejmowaniu decyzji. Pozwala na łatwiejsze nawiązywanie kontaktów i wchodzenie w relacje z innymi ludźmi.
Ważne jest, aby rodzice wiedzieli, że mają wpływ na to, czy dziecko będzie im ufało, czy też nie. A wiedza ta być może zmotywuje niejednego do pracy nad budowaniem tego zaufania. Jak to robić?
- Bądź wiarygodny – nawet z pozoru dla nas błahe niedotrzymanie słowa, dla dziecka ma ogromne znaczenie. Nie składaj obietnic bez pokrycia. Bycie wiarygodnym daje dziecku informację, że traktujemy je poważnie.
- Mów prawdę
- Słuchaj – uważnie, ze zrozumieniem. Tak, tak…czasem po prostu udajemy, że słuchamy, a dziecko to czuje. Zatem, słuchajmy i słyszmy.
- Udzielaj odpowiedzi na zadane pytania- nie zbywaj słowami „teraz nie mam czasu”
To tylko kilka wskazówek, które mogą być przydatne.
Jeden z najbardziej znanych rosyjskich psychologów, Mikhail Labkovsky, opublikował listę rad dla rodziców, które pomogą zbudować więź z dzieckiem opartą na zaufaniu i bliskości.
Oto niektóre z nich. Warto zastanowić się na ich istotą.
- Rady psychologów i pedagogów dotyczące wychowywania dzieci oraz relacji rodzinnych mają sens tylko i wyłącznie wtedy, gdy rodzice są stabilni emocjonalnie.
- Jeżeli czujesz się nieszczęśliwy to nigdy nie stworzysz szczęśliwej relacji ze swoim dzieckiem. Nigdy również nie uczynisz go szczęśliwym. Gdy rodzice są szczęśliwi nie muszą robić praktycznie niczego szczególnego, by ich dziecko wzrastało w poczuciu szczęścia.
- Wielu dorosłych jest przekonanych, że z nimi jest wszystko w porządku, natomiast problematyczne jest ich dziecko.
- Dziecko, którego rodzice są nadopiekuńczy nie będzie rozumiało co oznacza być odpowiedzialnym za swoje czyny. Wyrośnie na człowieka niedojrzałego i dziecinnego, który z przyjemnością będzie łamał zakazy.
- Przesadzona reakcja rodziców na złą ocenę lub porażkę w sporcie może wywołać w dziecku wiele niepożądanych emocji. Aby utrzymać stabilizację w psychice dziecka należy podejść do niego z uśmiechem i powiedzieć: „Nic się nie stało. Może następnym razem uda się lepiej. Jeśli chcesz, pomogę tobie”. Taka postawa rodzica zmotywuje dziecko i wywoła w nim chęć walki o lepszy rezultat.
Zawsze należy pamiętać, że to jakie podstawy damy dziecku rzutuje w pełni na jego dorosłe życie. Na to, w jaki sposób będzie komunikowało się z innymi ludźmi. To, czy dziecko obdarzy nas zaufaniem będzie miało odzwierciedlenie w naszych relacjach z potomkiem. A przecież wszystkim rodzicom zależy na tym, żeby zbudować bliskie relacje z dzieckiem, oparte na obopólnym zaufaniu.
#psychologia
#zaufanie
#wychowanie
#relacje
#coaching
